یکی از حوزه های مهم در بحث کنترل اتوماتیک، کنترل تحمل پذیر عیب می باشد. این حوزه به طراحی و توسعه سیستم های کنترلی مقاوم در برابر عیوب از قبل پیش بینی نشده پرداخته و به دو دسته کلی فعال و غیرفعال تقسیم بندی می شود. با توجه به فعالیت های پیشین انجام شده در حوزه پایدارسازی سرعت های زاویه ای فضاپیما، دو تا از چالش هایمهم در این حوزه، کاهش زمان پردازش و افزایش درصد موفقیت سیستم می باشند. در این مقاله، ابتدا ارتباط بین این دو چالش مورد بررسی قرار گرفته و سپس، مقداری مناسب برای تعداد ارزیابی تابع که همزمان به کاهش زمان پردازش و افزایش درصد موفقیت منجر می گردد بدست آمده است.