طراحي فونداسيون براي ساختمان هاي بلند

مقاله حاضر اصول یک رویکرد برای طراحی حالت حدی سیستم فونداسیون شمع یا رافت برای ساختمان&zwnjهای بلند را مورد بررسی قرار می­دهد. این مطالعه شامل سه مجموعه تحلیل است. تجزیه و تحلیل پایداری کلی که در آن مقاومت اجزای پی با ضریب کاهش ژئوتکنیکی مناسب کاهش می یابد و ترکیبات بار حالت حد نهایی اعمال می شود. تجزیه و تحلیل قابلیت سرویس، که در آن بهترین برآورد (غیر عاملی) مقادیر مقاومت ها و سفتی پایه استفاده می شود و بارهای حالت حد سرویس دهی اعمال می شود؛ و تجزیه و تحلیل برای به دست آوردن بارهای پی، گشتاورها و برش برای طراحی سازه سیستم پی. این رویکرد از طریق کاربرد آن در یک ساختمان بلند در کره نشان داده شده است. امید است که نتایج حاصل از این مقاله بتواند زمینه مناسبی را برای طراحی و اجرای فونداسیون سازه­های بلند در آینده فراهم آورد.

در دو دهه گذشته افزایش قابل توجهی در ساخت ساختمان های بلند با ارتفاع بیش از 150 متر و نرخ رشد تقریباً تصاعدی مشاهده شده است. تعداد قابل توجهی از این ساختمان ها در خاورمیانه و آسیا ساخته شده اند و بسیاری دیگر نیز در حال برنامه ریزی یا در حال ساخت هستند. ساختمان&zwnjهای «فوق&zwnjبلند» با ارتفاع بیش از 300 متر، چالش&zwnjهای جدیدی را برای مهندسان به&zwnjویژه در رابطه با طراحی سازه&zwnjای و ژئوتکنیکی ایجاد می&zwnjکنند. بسیاری از روش&zwnjهای طراحی سنتی را نمی&zwnjتوان با اطمینان به کار برد، زیرا آنها به برون&zwnjیابی بسیار فراتر از حوزه&zwnjهای تجربه قبلی نیاز دارند، و بر این اساس، طراحان سازه&zwnjای و ژئوتکنیکی مجبور به استفاده از روش&zwnjهای پیچیده&zwnjتر تحلیل و طراحی هستند. به طور خاص، مهندسان ژئوتکنیک که در طراحی فونداسیون ساختمان&zwnjهای فوق&zwnjبلند شرکت دارند، به طور فزاینده&zwnjای روش&zwnjهای تجربی را پشت سر می&zwnjگذارند و از روش&zwnjهای مدرن استفاده می&zwnjکنند. برخی از ویژگی های ساختمان های بلند وجود دارد که می تواند تأثیر قابل توجهی در طراحی پی داشته باشد